Het zal dit jaar, in de zomer, 5 jaar geleden zijn dat Den Bond in de Korte begijnenstraat werd gesloten. Dat ik er niet meer terecht kan voor een lekkere snack en/of een collegiale babbel bij een dampende koffie is één zaak. Maar, als ik de voorbije jaren overschouw, was de sluiting van Den Bond, meteen ook een -alles behalve- eerste-klas-begrafenis van het middenveld in Turnhout.

https://wolput.com/2015/08/17/den-bond-dicht/

 
Weg zijn de tijden waarin je in Den Bond tijdens een vergadering van het Stedelijk ACW nog eens de kans had om met verkozenen te praten over de politieke ontwikkelingen in de stad. Maar vooral de tooggesprekken na zo’n vergadering waren minstens zo interessant.

 

Vandaag heb je nog nauwelijks de kans om een mandataris van de CD&V ergens in de stad tegen te komen laat staat er een gesprek mee te voeren. Nu ja, ze zijn ook niet meer met zovelen als toen…

Een oase van verbondenheid

Waar zijn de tijden dat den bond nog een oase was van verbondenheid. Tussen militanten, lokale bestuursleden. vrijgestelden. Tussen deelorganisaties, tussen personeel van de deeltakken op de Campus,…tussen nog zoveel meer.

 

Het waren ook de tijden waarin het ACW nog èchte inspraak had in de politiek, via de CVP en later CD&V. Tijden ook van ronkende namen in het schepencollege en/of OCMW. Zoals, Richard Proost, Toon De Preeuw, Walter Peeters, Annie Leysen, Karel De Busser en anderen

Het middenveld heeft geen stem meer

Je hoort of ziet ook niets meer van het eens zo grote en belangrijke ACW in onze stad. Behalve dan rond Kerstmis. Als enkele middenveldorganiaties zoals KWB en Femma, samen met anderen een kerstmaaltijd bereiden voor eenzamen.

 

Over hoe deze stad zich de laatste jaren ontwikkelde, zoals inzake mobiliteit, voortschrijdende vervreemding en verkleuring, wonen, werken en werkloosheid enz. …ik heb de stem van dat (vroegere) ACW er in jaren nog niet of niet meer over gehoord.

 

Er zijn wellicht een aantal verklarende factoren voor deze opmerkelijke neergang zoals

*in de eerste plaats en zeker niet in het minst, het bedrog voor de ARCO-spaarders die eigenlijk altijd al aandeelhouder waren en de daaropvolgende amechtige pogingen om de belastingbetaler te laten opdraaien voor een regeling. Weg was de geloofwaardigheid van het ACW. Zelfs een nieuwe naam kon het zinkende schip niet (meer) redden. Ik wil toch ook even vermelden dat ik, na bijna 9 jaar, nog géén enkel excuus gelezen, laat staan zelf ontvangen heb van dat ACW…en hun Arco-beheerders !!

 

*de ruzie tussen Eric Vos en Sis Stijnen over wie de eerste plaats moet krijgen op de CD&V lijst van 2012. Met als gevolg a) een -blijvend- schisma binnen de partij en het ontstaan van een nieuw partij TIM. Die, zoals heel beweging.net , een zeer linkse koers zou varen in Turnhout   en b) een CD&V die vandaag nog slechts 4 verkozenen telt, waar ze voor 2012 nog 12 zetels hadden.

 

*Arco sloeg ook een financieel gat in de deelorganisaties zoals bvb het ACV. Toen ik in 2011 met (brug)pensioen ben gegaan telde het ACV nog 13 kantoren in het arrondissement èn een stijgend ledental. Vandaag is het verbond Turnhout niet meer bestaande en opgegaan in een provinciale structuur, zijn er nog maar 5 dienstverleningspunten, bovendien enkel toegankelijk op afspraak en zijn er minder leden.

 

Je kan, net zoals bij CM, nog wel terecht bij een onthaalbalie voor vragen die snel en vlot behandeld kunnen worden en… voor het maken van een afspraak

 

*door die provincialisering en/of het samenvoegen van meerdere verbonden, werken op afspraak, is de afstand met de leden/gebruikers enkel maar groter geworden. Nu hoor ik zelfs geruchten dat ook Okra (trefpunten 55+) zich provinciaal willen (of is het moeten) organiseren.

Tja, net zoals vroeger een bakker nog brood aan huis bracht hadden ook CM en ACV een bode, die bij de mensen langs kwam om bijdrage te innen maar mensen ook te informeren. Die bodes wisten ook wanneer kinderen in die gezinnen, aan het werk gingen en schreven die –haast automatisch– ook in als lid van ACV en/of CM

 

Maar dat zijn nog langer vervlogen tijden en nu zitten we blijkbaar aan het andere uiterste en is de beweging met zijn deelorganisaties, steeds meer weggegroeid van de leden/gebruikers, weggegroeid ook van de lokae realiteiten maar evengoed van lokale vakbondswerking met vrijwilligers/bestuursleden.

 

Het zijn dan ook, meer dan ooit de professionelen, die de (linkse) marsrichting aangeven. Zo was het drummen om de vele ACV militanten en ex-vrijgestelden een plaatsje te geven op de lijsten van PVDA/PTB in mei vorig jaar.

 

Ook die vervreemding is deels een verklaring van de groei van extreem rechts, in onze stad en daarbuiten !!