Zet je deuren open voor asielzoekers, zo klonk de oproep van de Katholieke kerk. Koude rillingen kreeg ik van de erg veel ‘scherp negatieve’ reacties hierop, in de sociale media, voornamelijk facebook.

Gelukkig is het niet facebook die de wet dicteert. Miljoenen mensen, vooral uit conflictgebieden, zijn op de vlucht. Op zoek naar een beter/ander leven. Tot nog toe volgde beleidsverantwoordelijke Theo Francken in deze problematiek een vlekkeloos parcours.

Maar uiteraard moet de echte lakmoesproef van het asielbeleid nog komen. En dit niet alleen beleidsmatig maar ook voor ons allen.

De sterkste toename van vluchtelingen komt uit de zware conflictgebieden. Dat zal als gevolg hebben dat velen van hen ook een erkenning èn geldige verblijfsvergunning zullen krijgen.
De context, omstandigheden, waarin dit verhaal zal moeten passen is niet zo evident.

Er zijn nu reeds enkele pijnpunten.
–Huisvesting : einde 2012 staan er 185.000 kandidaat-huurders op de wachtlijst voor een sociale woning (waarvan 107.000 in Vlaanderen)
–tewerkstelling : de arbeidsmarkt geeft (veel te) weinig ruimte aan werknemers/werkzoekenden van vreemde origine
–sociale bescherming : het aanhoudende besparingsbeleid zet onze sociale zekerheid en onze gezondheidszorg sterk onder druk. Eerder reeds drukte ik mijn bekommernis hierover uit in de blog  https://wolput.com/2015/08/09/taxschift-en-migratie/
-het aanzwellende anti-klimaat tegen asielzoekers en migranten, mogelijks mee veroorzaakt door de groeiende armoede in dit land.

En wat zal het beleid zijn ten aanzien van de asielzoekers die geen erkenning/verblijfsrecht verwerven ? Zullen zij effectief (al dan niet gedwongen) weerkeren of duiken ze onder in de illegaliteit. En mogen we ons dan de volgende jaren (opnieuw) verwachten aan grote regularisatierondes ? Hoe staan we tegenover de ‘volgmigratie’ in het kader van de gezinshereniging ?

Ondertussen hebben lokale besturen steeds minder middelen, groeit de armoede in een stad als Turnhout zienderogen aan, blijft deze regering zweren bij besparingen op kap van de ‘kleine man’ en worden de wachtrijen bij de dienst vreemdelingenzaken steeds langer.

Is er plaats in ons ‘hart’, in ons ‘verstand’, in ons ‘huis’, op ons ‘werk’ of in onze ‘gemeenschap’ voor zovele mensen op de vlucht ??

Iedereen, van politici, over werkgevers tot ieder voor zichzelf, zal de komende weken, maanden, jaren…met deze uitdagingen te maken hebben.

Dré Wolput
23 augustus 2015