Wat een tamtam in de loop van vorige week toen het ACV meldde dat hun voorzitter einde van het jaar zal stoppen en dan op S.W.T. zal gaan.

Het vroegere brugpensioen dus.

De beschuldiging van sociale fraude viel al heel snel. Maar…is die beschuldiging ook terecht ?!

Om daarop een antwoord te formuleren moet ik om te beginnen zeggen dat het SWT gebaseerd is op CAO 17 van de Nationale Arbeidsraad, een CAO waarvan we volgend jaar het 50 jarig bestaan kunnen vieren.

Deze cao, welke op 19/12/1974 werd ondertekend, kwam tot stand in een periode van zeer hoge werkloosheid -als gevolg van de oliecrisis ontstaan in oktober 1973- en had als doelstelling om oudere werknemers die werden ontslagen een toeslag bovenop de werkloosheid te betalen èn hen te vervangen door een  werkloze.

Doorheen de jaren en bij opeenvolgende tewerkstellingscrisissen, werd het brugpensioen massaal toegestaan op  lagere leeftijd bij herstructureringen of sluitingen van bedrijven. En dit zonder vervangingsplicht.

Zo werd bijvoorbeeld bij de sluiting van Belgonucleaire in Dessel (2006) een CAO afgesloten voor twee jaar, waarbij brugpensioen mogelijk werd op 50 jarige leeftijd…Iedereen die bij het afsluiten van dit akkoord 48 jaar was, wist dus dat hij op zijn 50^e kon stoppen met werken !

Er waren echter -helaas- ook heel wat faillissementen van (kleinere) bedrijven waardoor de oudere werknemers - figuurlijk- naakt op straat kwamen te staan…want er was géén werkgever meer om brugpensioen bij aan te vragen. Deze grove onrechtvaardigheid is blijkbaar altijd ontsnapt aan de bekommernissen van politici en arbeidsmarktdeskundigen…

In heel wat sectoren en bedrijven werden destijds cao’s afgesloten waarbij oudere werknemers de kans kregen om op brugpensioen te gaan. Meestal met een voordeliger financiële regeling -ten laste van de werkgever- dan wat in cao 17 was voorzien.

Het ACV is een bedrijf als een ander waar eveneens cao’s werden afgesloten inzake loon- en arbeidsvoorwaarden voor alle personeel. Zo ook wat het brugpensioen betreft.

Much ado about nothing

Toen ik nog bij het ACV werkte, werden elk jaar de personeelsleden die voldeden aan de voorwaarden ‘pro forma’ ontslagen om hen de mogelijkheid te geven om van de regeling brugpensioen gebruik te maken. Maar uiteraard was dit wel een vrije keuze ! En vanzelfsprekend werden deze bruggepensioneerden ook vervangen !

Ik durf veronderstellen dat deze regeling vandaag nog steeds van toepassing is en dus komt ook de voorzitter -is ook personeelslid- hiervoor in aanmerking, weliswaar aan de leeftijd- en loopbaan voorwaarden die vandaag gelden voor het SWT.

Zelf ben ik in 2011 op brugpensioen kunnen gaan in een specifieke regeling die toen van toepassing was op elke werknemer die minstens 56j. oud was, voor de leeftijd van 17 jaar was beginnen werken en een loopbaan van minstens 40 jaar kon bewijzen ! (zelf had ik op 1/10/2011 een loopbaan van 41 jaar en twee maanden)

Ik heb nogal stevig de indruk dat professor Stijn Baert, econoom en arbeidsmarktdeskundige de kat de bel heeft aangebonden in deze Leemans-zaak en dat media en politici er zonder verdere navraag en/of kennis van het bestaan van de CA0’s terzake binnen het ACV met veel plezier zijn opgesprongen !

Op de keper beschouwd was het dan ook gewoonweg much ado about nothing in de pers en politiek ! Veel drukte om niets en absoluut ook géén fraude

NVDR : ik heb Leemans niet meer ervaren als voorzitter, vermits zijn mandaat is begonnen op 1/1/2012, nadat ik al op brugpensioen was. Het is ook niet mijn vriend omdat ik hem een veel te linkse koers verwijt. Maar dat belet mij niet om orde op zaken te stellen !