Cijfers over stijgende besmettingen, Cijfers over ingenomen ziekenhuisbedden. Cijfers inzake coronasterfte…cijfers om zot van te worden.

Het lukt maar niet voor onze regering om voorbij die cijfers, voorbij de waan van de dag te geraken.

Meer dan ooit blijkt dat er géén strategie bestaat op langere termijn dan gisteren en vandaag, om te bepalen hoe we met deze pandemie zouden kunnen omgaan.

Om de jojo van overbelasting in de zorg te vermijden. Om de jojo van beperkende maatregelen te vermijden. Om de jojo van overlegcomité’s te vermijden…kortom om een plan uit te dokteren waarmee we onszelf en ons land beter kunnen wapenen.

Ondertussen ten velde

Er is heel wat meer aan de hand dan enkel de cijfers. Zo waarschuwt het OCAD -Het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse- dat de weerstand tegen al die coronamaatregelen de voorbije maanden heel sterk is toegenomen.

Het gaat volgens Ocad om een ‘tegenbeweging’ die er in slaagt een steeds prominentere plaats af te dwingen binnen de openbare ruimte, klinkt het.

Het protest leidt volgens Ocad tot steeds scherpere oproepen, bedreigingen en haatberichten, wat zorgt voor een ‘opgehitst en gepolariseerd’ klimaat. ‘Haatspraak ten aanzien van beleidsmakers, media en virologen lijkt zo steeds meer maatschappelijk aanvaard te worden.’

En ja, de regering heeft het momentum om vaccinaties te verplichten helemaal voorbij laten gaan door na te laten tijdig een parlementair debat daarover te voeren. Net zoals ze veel te lang hebben getalmd over het verplichten van vaccinaties in de zorg.

De zorg kreunt onder een overbelasting omwille van coronapatiënten. Sommigen zeggen dan : maak bedden bij, ook op intensieve zorg. Maar met zo’n kreten gaat men wel voorbij aan de realiteit, dat vier op de tien zorgverleners  eraan denken, een job te zoeken buiten de sector. Zo blijkt uit de eerste resultaten van de zorgdrukbarometer, een nieuwe tool van UAntwerpen.

Ook het onderwijs kampt met een tekort aan leerkrachten. Een tekort wat omwille van besmettingen en quarantaine enkel is toegenomen. Nu is dat tekort niet enkel coronagerelateerd.

In Vlaanderen stapt zowat een op de drie startende leerkrachten binnen de vijf jaar uit het onderwijs. Zo blijkt uit een vergelijking gemaakt tussen het aantal leerkrachten dat startte met lesgeven in het jaar 2015-2016, en het aantal leerkrachten dat dit nog steeds doet in het schooljaar 2020-2021.

Zowel de vaststellingen van het OCAD, de te verwachten leegloop in de zorgsector als het tekort aan leerkrachten zijn zaken die, meer nog dan de cijfers, aandacht èn politieke opvolging verdienen.

En dat liefst op korte termijn. Want de polarisatie in de samenleving zal toenemen. En met de nieuwe voorzitter van de PVDA/PTB is de kans heel groot dat zij, als uiterst links en het VB als uiterst rechts, in 2024 wel eens communicerende vaten kunnen worden, waarbij de druk in beide vaten fel zal stijgen