
In deze drie woorden/begrippen zit mijn visie vervat over werkzoekende of werkgever zijn. De arbeidsmarkt staat in brand en duizenden vacatures raken niet ingevuld.
Desondanks lopen de visies over hoe die brand te blussen (te) ver uit mekaar. Zo verbaas ik me erg over de uitlatingen van Vlaams minister van werk Hilde Crevits.
Zij is namelijk van mening dat de werkgevers de lat te hoog leggen bij kandidaat werknemers. Meer bepaald wat de soft skills betreft, waarvan werkgevers volgens haar te veel verwachten.
Zelf gebruik ik liever het begrip sociale vaardigheden. Zoals op tijd komen en niet te vroeg stoppen, correct kunnen omgaan met collega’s en leidinggevenden, na een inloopperiode zelfstandig kunnen werken, zin voor verantwoordelijkheid voor eigen werk, klantvriendelijkheid enz. …
En dan wil ik het nog niet hebben over voldoende kennis van de Nederlandse taal. Ik vraag me af waarom Crevits zulke verklaringen doet. Want wanneer een werknemer niet technisch geschoold is en/of geen enkel diploma heeft, zijn juist die sociale vaardigheden wel belangrijke troeven. https://www.hln.be/economie/veel-vacatures-maar-werkgevers-zijn-te-veeleisend~a9ff19e8/
Afstand tot de arbeidsmarkt
Net zoals voor vele werkzoekenden is de afstand tot de arbeidsmarkt ook voor minister Crevits blijkbaar erg groot.
Vandaag publiceerde De Morgen nog een analyse over de overal aanwezige en erg nijpende vacatureproblematiek.
Een opvallende quote van een restauranthouder daarbij is de volgende : “Sinds corona hebben er meer horecamedewerkers ontdekt dat ze in het weekend liever thuis zijn. De lat voor sollicitanten ligt tegenwoordig tien centimeter onder de grond. Ik moet al content zijn als ze weten hoe ze de messen en vorken op tafel moeten leggen. En zelfs dat is niet evident. Mijn cliënteel verjongt en kan dat wel verdragen, maar een vingerafdruk in een glas vindt niemand leuk.” https://www.demorgen.be/nieuws/de-lat-voor-sollicitanten-ligt-tegenwoordig-tien-centimeter-onder-de-grond-werkgevers-hebben-de-grootste-moeite-personeel-te-vinden~bf47efd5/
Meer diversiteit is wel nodig
Afdingen op sociale vaardigheden vind ik een gevaarlijke stellingname. Maar meer inzetten inzake diversiteit op de werkvloer is zeker wel een must. Dat kan en zal ook leiden tot meer ingevulde vacatures.
Recent vertelde de gekende groenten- en fruithandelaar Luc Cools mij, over zijn personeelsstrategie in Antwerpen, nog het volgende
“in de lange leem straat zet ik een Joodse verkoopster samen met een Vlaamse boerendochter, in de Driekoningenstraat zet ik een turkse samen met een Vlaamse boerendochter, op t Valaar heb ik een Turkse samen met een Oostduitse, in de Anselmostraat heb ik een authentieke Antwerpse met een mondige Tsjetsjeense, in de hel van Deurne noord, op de Frank Craeybeckxlaan, heb ik een echte Antwaarpse, met een lieve Marokkaanse en een sympathieke Letse, in Borgerhout hebben we een Hollandse,…”
“Maar misschien is dat de toekomst, en als ze van goede wil zijn……schrijft daar ne keer een blog over, werkgevers die iedereen omarmen die willen werken”. Getekend : Luc Cools
Helemaal akkoord Luc, want dit is willen, kunnen en mogen !!
Het is , ,van werknemerszijde , vooral willen . en aanvaarden dat een werkgever ook eisen mag stellen . Ik ben 66 j , met pensioen , en kan kiezen uit het aanbod . natuurlijk niet van 9 tot 5 achter een airco bureau maar echt productief werk . t word tijd dat dat beter verloond word dan paperassenneukers met een ” hooggeschoolde ” status omdat ze een paar jaar langer in een ” zachte ” richting hun broek versleten hebben en poco blabla hebben leren napraten .
LikeLike
In een goed draaiende onderneming zijn zowel paperassenneukers als productiemensen noodzakelijk. Wie in dat geheel ‘het meest nuttig is’, is al een eeuwige discussie net als wie ‘het meest mag worden betaald’. 🙂
LikeLike