Verwacht van mij niet dat ik Balthasar Boma ga imiteren. Nee, ik wil enkel mijn bezorgdheden uiten over wat er allemaal gaande is in ons landje.

Om te beginnen de nooit geziene klopjacht op een militair die met zware wapens zijn kazerne heeft verlaten. Niet zomaar een militair maar wel een die sinds  17 februari dit jaar definitief op de Ocad–lijst terechtkwam.. Met dreigingsniveau 3 zit hij dan op het op een na hoogste niveau. Bovendien uitte hij concrete bedreigingen aan het adres van viroloog Marc Van Ranst.

Een potentieel gevaarlijke terrorist van extreem-rechtse strekking en dus werd zowat alles uit de kast gehaald om de man op te sporen. Zowel bij politie als bij het leger zelf. Met zelfs een haast pathetische oproep (of was het eerder uit radeloosheid ?) van Frédéric Van Leeuw, federaal procureur.

Wat er ook van zij, indien deze Jurgen C nog leeft moet hij alleszins zo snel mogelijk van straat worden gehaald. Zonder twijfel.

Vivaldi’s verborgen agenda

Waar ik wel mijn twijfels bij heb, is het feit dat de federale Vivaltisten deze aangelegenheid aangrijpen om paal en perk te stellen aan haatspraak.

Dat daar deze week nog een uitspraak is bijgekomen van een dwalende Mechelse magistraat, in de zaak van Voorpost waarbij de man de vloer aanveegt met de vrije meningsuiting, versterkt Vivaldi in de boosheid van hun plannen.

Als de Wit-Russische President, Loekasjenko, een Europees vliegtuig kaapt om een opposant van zijn regime te ontvoeren, dan is het kot bij Premier Alexander De Croo te klein om dit -overigens absoluut en helemaal terecht- te veroordelen.

Dan kan je bezwaarlijk enkele uren later pleiten om je als burger te hullen in verdraagzaamheid en vriendelijkheid jegens eenieder, en je daarin kritiekloos op te stellen. Verdraagzaamheid die geen kritiek verdraagt is louter dictatuur

Want dat is duidelijk de verborgen agenda van Vivaldi om de bestraffing van zogenaamde druk- en persmisdrijven weg te halen bij assisen, namelijk rechts en niet enkel extreem-rechts, zoveel mogelijk monddood te maken.

Ik wil toch ook even wijzen op de politieke verantwoordelijkheid in de zaak Jurgen C. De allereerste publieke reactie van defensieminister Ludivine Dedonder was dat haar ontslag niet aan de orde is !

Enkele dagen later wast zij, samen met de stafchef nog steeds haar handen in onschuld.

Toen Dutroux destijds -kortstondig en niet gewapend- ontsnapte dienden zowel De Clerk als Vande Lanotte als ministers op te stappen.

Het verschil met de zaak C ? Dutroux was duidelijk volksvijand nummer één van de gewone man.

Deze militair is nu in eerste instantie een vijand van de linkse en wokegerichte elite en politici. En ja, dan moet die PS minister toch op post blijven om nu voor eens en altijd af te rekenen met het (extreem) rechtse gedachtengoed bij het leger…

Gedachten zijn vrij

In tijden dat de overheid de burger op alle fronten gaat controleren en in reactie daarop ook de Orwelliaanse gedachtepolitie in krantenberichten en artikelen opduikt, wordt geregeld het spreekwoord de gedachten zijn vrij aangehaald. Dat de gedachten vrij zijn, is een gedachte die in de Nederlandse literatuur sinds de 19e eeuw geregeld opduikt. Zo schreef Conrad Busken Huet in 1859.

Het is noodzakelijk dames en heren politici, journalisten dat jullie dit altijd beseffen,  bij alles wat je wil beslissen of schrijven !!