We kennen allemaal wel het gegeven van mensensmokkelaars die vluchtelingen, voor een flinke smak geld, op weg helpen naar Europa, naar België ook.

Dat die mensensmokkelaars veelal ook nog uit dezelfde gemeenschappen komen als de vluchtelingen is ook een gekend gegeven. Zo staan in de zaak Mawda ook twee Irakezen terecht wegens mensensmokkel. Dank zij een undercover onderzoek van Yves Delepeleire, voor De Standaard, komen we nu ook te weten dat zich een gelijkaardig gegeven voordoet op de huurmarkt.

‘Hoe vluchtelingen op zoek naar een woning worden gepluimd’ is het thema , van de uitgebreide podcast die je kan beluisteren op de website van DS. En daarbij kwam ik tot onthutsende vaststellingen.

Snel een woning zoeken

Wat is het gegeven : van zodra een vluchteling een erkenning verkrijgt, krijgt hij nog 2 tot 4 maanden tijd om een woning te zoeken, en na deze tijd moet hij het asielcentrum verlaten.

“Begin er maar aan in een land dat je nauwelijks kent en waarvan je de taal niet spreekt. Gelukkig zijn er ex-landgenoten die willen helpen. Maar ze vragen er geld voor. Soms veel geld.” Aldus Delepeleire in DS.

Uit zijn onderzoek is gebleken dat er nogal wat makelaars actief zijn, uit dezelfde gemeenschap als deze waar de vluchtelingen vandaan komen. Dit zijn uiteraard géén echte, erkende makelaars !

Veel vluchtelingen beweren dat zij, gezien hun leefloonsituatie, bij die echte makelaars op een muur botsen waar ze niet doorheen geraken. Verder zouden zij ook te weinig taalkennis hebben, zich niet kunnen beroepen op een netwerk en weinig afweten van burgerorganisaties die hen ook kunnen en willen helpen.

De stiel leren als vrijwilliger

En zo komen ze dan meestal via sociale media -want dat kennen ze wel allemaal- bij die malafide makelaars terecht. Vaak uit dezelfde gemeenschap waardoor er ook géén sprake is van een taalkloof. Dergelijke praktijken zouden zich voordoen over het hele land. Zo had de journalist zelfs contact met iemand die aanvankelijk als vrijwilliger bij het CAW vluchtelingen hielp op de woningmarkt maar nu, tegen betaling, op eigen benen werkt als makelaar.

En uiteraard is deze hulp niet gratis maar dienen erkende vluchtelingen altijd een ferm bedrag te betalen. 350 € zou daarbij eerder een ondergrens dan een bovengrens zijn.

Een vaststelling is ook dat nogal wat erkende vluchtelingen snel geneigd zijn om van woning te veranderen. Ook via dergelijke malafide makelaars. Daarbij verbreken ze hun bestaande huurovereenkomst waardoor ze ook nog eens de huurwaarborg kwijt zijn. En opnieuw makelaarsloon moeten betalen.

Zo is er sprake van iemand die tot 3 keer toe via zo’n hulp een andere woning heeft gevonden en daarna zelf maar aan -betaalde- woonbemiddeling is begonnen…

Er zouden ook makelaars actief zijn in die kringen die enkele tientallen woningen ‘in portefeuille’ hebben en 3 tot 4 keer/week iemand aan een woning  helpen…

Gevangen in een vicieuze cirkel

Een en nader werpt toch wel wat vragen op zoals ‘waarom botsen erkende vluchtelingen bij de officiële makelaars op een muur’…wat toch, als dat zo is, je reinste discriminatie zou zijn.

Er zijn dus best nogal wat verhuurders die wel willen verhuren aan deze mensen, maar niet via een erkende makelaar. Zo hoeven zij ook géén makelaarsloon te betalen maar draait de huurder er wel zelf voor op. Maar de vraag naar de woonkwaliteit dringt zich in deze ook wel op !!

Van waar komt dan het geld waarmee vluchtelingen hun makelaar kunnen betalen zelfs wanneer ze al enkele keren een huurwaarborg hebben gerateerd. Werken die allemaal ‘ergens in ’t zwart’ ?

En zo zijn er ongetwijfeld nogal wat vluchtelingen die een flink pak geld hebben betaald aan mensensmokkelaars en nu nog eens gepluimd worden, door eigen volk, op de huurmarkt.

Hoe dan ook dringt zich hier heel wat actie op van zowel erkende makelaars, OCMW’s, burgerinitiatieven en overheden om deze praktijken aan banden te leggen.

De podcast kan je beluisteren op de website van DS https://www.standaard.be/cnt/dmf20201203_96863307?utm_source=standaard&utm_medium=social&utm_campaign=send-to-a-friend

De uitgeschreven versie staat vandaag ook op de webiste, maar wel achter een betaalmuur https://www.standaard.be/cnt/dmf20201204_97930980