Hoe organiseren we hulpverlening in een steeds diversere stad? Dat is het thema van een netwerkdag die schepen van Welzijn Kelly Verheyen (sp.a) organiseerde.  

Digitale netwerkdagen zijn saai, zo schreef de journalist van dienst in zijn gazet. Zelf versta ik dat eerder als : er valt weinig nieuws te rapen. Maar dat zal ik wellicht verkeerd begrijpen.

In de plaats schreef hij een verhaal over de 22 jarige, in Turnhout geboren Noreen Muhammad. “Over diversiteit en de stad weet ze alles” aldus de gazet.  Ze heeft Pakistaanse ouders maar “Ik leef in twee identiteiten,” aldus Noreen.

Verloren tijd

In mijn vorig leven als bijblijfconsulent van het ACV, diende ik ook regelmatig netwerkdagen bij te wonen. Het zal wellicht aan mezelf gelegen hebben maar heel vaak dacht ik na zo’n dag : wat heb ik hieruit geleerd, wat kan ik hiermee doen in mijn job en was dit geen verloren tijd. Ondertussen heb ik al bijna 10 jaar geen netwerk meer, toch niet werkgerelateerd.

Maar dat belet me niet om regelmatig suggesties te doen aan het beleid. Vooral dan hulpverlenend gericht naar integratie op de arbeidsmarkt.

Weinig mogelijkheden

Maar terug naar deze netwerkdag inzake hulpverlening in een steeds diverser Turnhout. Er zijn toch wel een aantal bepalende factoren die een lokaal bestuur NIET in handen heeft.

*Om te beginnen en niet in het minst : het aantal migranten en (erkende) asielzoekers die zich hier vestigen. De stad kan of mag niemand weigeren als hij/zij zich wil laten inschrijven in de bevolkingsregisters.

*En hoe meer migratie je in een stad hebt, hoe groter ook de volgmigratie in het kader van de gezinshereniging. Dit brengt ook een grote druk mee op de huisvesting. Als een erkend asielzoeker gehuisvest is in een kleine studio, maar via  gezinshereniging + 3, 4 of meer mensen naar Turnhout laat komen… Dan is die studio uiteraard niet langer geschikt en doemt zo het probleem op om voor dit grote gezin een degelijke en kwaliteitsvolle woning te vinden.

*Heel wat vluchtelingen maken deel uit van een groot gezin of willen, zoals dat in hun meestal Afrikaanse cultuur past, hier een groot gezin stichten. Dat brengt dan weer mee dat er een hoog aantal geboortes zijn in Turnhout in een kansarmgezin, waarbij het in 80% gaat om een niet-Belgische moeder.

*De groep kinderen en jongeren in het onderwijs, waar het Nederlands niet de thuistaal is, groeit gestaag aan

*Het aandeel van Niet-Belgen in de werkloosheid is al enkele jaren met zo’n 52% groter dan het aantal Belgische werklozen

*Het aantal leefloongerechtigden blijft groeien. En het aandeel van niet-Belgen is ook daar bijna 50%. Bovendien groeide het aantal LL bij de groep niet Belgen op 5 jaar tijd met bijna 300 %.

De enige, ècht efficiënte vorm van netwerken in hulpverlening is en blijft een fusie in de stadsregio. Maar dat idee is blijkbaar alweer en opnieuw verwezen naar de Griekse kalender !!