Ik was echt wel boos dit te lezen in de weekendkrant van GVA. Zo’n opiniestuk getuigt mijn inziens van weinig besef, wat covid 19 voor heel veel mensen echt betekent. Hoe dit velen hun leven bijna gans dit jaar ernstig overhoop zet en hun doen en laten ernstig beperkt. Ik schreef de journalist een brief…maar stel vast dat journalisten (ook die van andere kranten) bijna nooit antwoorden op lezers.

Daarom zet ik het in deze blog, vermits ik overtuigd ben dat heel veel van mijn lezers zich hierin perfect zullen herkennen.

Ik wil even vertellen hoe wij “even opgeven” ervaren.

Wij, dat zijn mijn vriendin en ikzelf, hebben het leven waarvan wij houden nu al ‘opgegeven’ sinds half maart dit jaar.

Al die tijd zijn we extra voorzichtig geweest, vooral ook omdat we beiden longproblemen hebben, die met medicatie gelukkig onder controle zijn

Wat dat dan in de praktijk betekent ?

-al die tijd hebben wij slechts zeer beperkt onze kinderen en kleinkinderen kunnen zien maar zeker niet knuffelen en was er géén enkel feestje bij een verjaardag, Pasen enz. …

-al die tijd hebben wij zo goed als alle fysieke contacten met onze vrienden on hold gezet. Ik geef als voorbeeld het feit dat wij al meerdere jaren elke zaterdagvoormiddag samenkomen met een ‘vaste’ groep van 12 vrienden in een zaak op de Turnhoutse Markt. Dat is dus sinds medio maart helemaal weggevallen

-al die tijd hebben wij de contacten, feestjes allerhande, de maandelijkse kaartavond met schoonbroers en -zussen enz… Niet kunnen laten doorgaan.

-niet alle familieleden mochten aanwezig zijn in de kerk bij de afscheidsviering van een overleden schoonbroer dd 27/5/20

En ik kan dit lijstje nog wel verder aanvullen.

En ja, tijdens de versoepeling zijn wij ook wel eens een koffie of zo gaan nuttigen in een café. Maar wel altijd op het terras en voldoende verwijderd van andere mensen.

En ja, tijdens de versoepeling zijn wij ook wel zeer sporadisch een lunch gaan gebruiken in een goed en coronaveilig restaurant, bij goed weer uiteraard ook op het terras.

Het is onze overtuiging, dat net zoals wij, er vele tienduizenden, zelfs miljoenen Vlamingen, Belgen zijn die minstens even voorzichtig en rigoureus de corona-maatregelen hebben gevolgd en dat nog steeds doen.

Maar het is evenzeer onze overtuiging dat er enkele tienduizenden zijn -nog steeds trouwens- die zich van al die maatregelen geen snars aantrekken. Die niet willen beseffen hoe erg deze ziekte kan toeslaan. Ten bewijze daarvan de ellenlange files aan allerlei winkels, vandaag zaterdag.

En het zijn vooral de talrijke onverantwoordelijken, on-nadenkenden, mensen of bepaalde doelgroepen ook die ervan uitgaan dat het ‘de profeet is, die uitmaakt wie wel/niet ziek zal worden of sterven van covid 19’ die ‘superverspreiders’ van het virus zijn geweest.

En het zijn vooral ook de groeiende groep van non-believers en fake-nieuws verspreiders over allerlei complottheorieën die flink wat mensen op het verkeerde been hebben gezet.

En het zijn vooral ook de beleidsverantwoordelijken in Brussel en Wallonië die in de maanden augustus/september géén enkele inspanning, géén enkele maatregel hebben genomen om de snelle verspreiding van het virus ook maar enigszins tegen te gaan.

En ook nu mogen wij de Sinterklaasfeestjes, de Kerst- en nieuwjaarsetentjes ‘op onzen buik schrijven’

Kortom, wij zullen dit jaar ‘niet zomaar het leven waarvan we houden EVEN opgeven’. Het is omgekeerd : we zullen in 2020 slechts een goeie twee maanden het leven waarvan we houden ook zo hebben kunnen beleven. Blijft de vraag wat de toekomst ons zal brengen, maar dat is zo voor iedereen.