Een tussendoor blog…

Titels, ze zijn voor sommige mensen erg belangrijk. Achter een titel van de ene of de andere kan dan ook heel wat schuil gaan. Zelf ben, ik sinds een KB van 12 november 2015, gemachtigd om de eretitel van raadsheer en rechter in sociale zaken te voeren

Zo is dat ook voor krantenkoppen. Titels boven een artikel zeg maar. Ook daar kan heel wat achter verscholen zitten. Ooit werd mij verteld dat die titels bedacht worden door een eindredacteur.

Zo werd deze ochtend mijn bijzondere aandacht opgewekt bij het openen van de mail die GVA mij toestuurde. Daarin werd verwezen naar een artikel onder de kop   Drie dagen langer herfstvakantie: Weyts plooit dan toch na nieuwe nota virologen

Nu wist ik al wel sinds zondagavond van deze beslissing. Op het VTM nieuws noemde viroloog Van Ranst deze beslissing verstandig

Maar, als je zoals wellicht vele lezers, het allemaal niet zo op de voet volgt, dan denk je toch ‘wat voor een ezel is die kerel (Weyts dus)’ want plooien doe je als beleidsverantwoordelijke toch niet zomaar ?!

 Nu wil ik aannemen dat een krantenkop de bedoeling heeft om inderdaad de aandacht van de lezer(s) te trekken. Maar het moet dan toch ook wel overeen stemmen met de inhoud van het artikel, niet ?

Maar wat  als ik die link open in GVA ?! Dan blijkt uit de titel niet langer dat men Weyts vernoemd maar is het plots de hele Vlaamse regering. Een hele hoop ezels en ezelinnen blijkbaar die plooien “Drie dagen langer herfstvakantie: Vlaamse regering plooit dan toch na nieuwe nota virologen” plakt de eind eindredacteur erop als kop. https://www.gva.be/cnt/dmf20201025_97636116

Zou het kunnen dat zo’n titel dan ook het ongenoegen, de onvrede van die eindredacteur ten aanzien van -in dit geval- aanvankelijk enkel Weyts en later de hele Vlaams regering vertolkt ?!

Net zo goed had het volgende als krantenkop kunnen dienen : Minister Weyts (of Vlaamse regering)  neemt verstandige beslissing na nieuw rapport virologen

Noël Slangen velt in zijn column in HLN vandaag, dan weer een heel ander oordeel. Zowel over Weyts als over Jambon. Hij schrijft het volgende : “Wie dat goed begrepen heeft, is minister-president Jan Jambon. Ondanks de moeilijk te verteren federale oppositierol voor zijn N-VA, toont hij zich aan de onderhandelingstafel als een partner met een eigen mening, maar die zich loyaal aan de afspraken houdt en die ook openlijk verdedigt. Zelfs als hij daarbij een ander geluid laat horen dan zijn voorzitter. Men kan dit hypocriet vinden. Of met twee tongen spreken. Maar het laatste wat de bestrijding van deze pandemie nodig heeft, is vechtfederalisme.

Dat betekent niet dat Vlaanderen geen eigen accenten kan leggen. Net zoals Duitsland is België een federale staat waarbij de deelstaten binnen hun bevoegdheden verschillende keuzes kunnen maken. De manier waarop Ben Weyts een verbeten strijd voert om de scholen open te houden, verdient in dat verband bewondering. Hij staat daarin trouwens niet alleen, want ook heel wat schoolbesturen, leerkrachten en mensen binnen de vakbonden ondersteunen die lijn. Als iedereen doet wat hij moet doen, dan komen we er wel.”

Ach weet je, zoveel mensen zoveel meningen. En wat betekent vandaag nog objectiviteit in de media ?

In normale omstandigheden zou ik over zoiets geen blog schrijven. Maar omdat we persoonlijke contacten zoveel mogelijk moeten beperken, kunnen we er niet samen met vrienden of  Wolputters over redetwisten.

En zo is alweer een stukje van mijn vrijwillige lockdown- tijd verstreken.

Bedankt om dit te lezen