Mijn schoonmoeder zette 12 kinderen op de wereld. Al die kinderen kregen ook een naam. Zij was fier op haar kinderen en op hun namen. Voornamen die zij ook tot haar laatste levensdag met fierheid uitsprak.

Frans werd géén Sus voor haar. Clementine ook géén Tin(ne) en Andre bleef evenzo Andre. Zo was het ook met Josee die in 1977 mijn vrouw zou worden.

Maar sinds ik in 1975 Josee (Jeke) leerde kennen, is de samenleving drastisch veranderd. Zo verdwenen ondermeer de veldwachters (de ‘gerre’ zoals wij dat toen zegden) uit de gemeenten en dorpen, waar er meestal minstens één veldwachter was. Ook die veldwachters wisten goed wie wel of niet in hun dorp woonde. En van zijn Pappenheimers kende hij zelfs naam en toenaam.

Steeds meer diversiteit

Maar de samenleving werd vooral veel diverser, veel gekleurder ook. En zo kregen we steeds meer te maken met exotische voornamen (zoals Mohamed; Abdul; Samir, Ibrahim, Mustafa, Aboulakh en vele andere)

En hoe meer die diversiteit zich doorzette, hoe meer experten en de media ons voorhielden dat het eigenlijk niet langer gewenst was, om zomaar namen te noemen.

De media maakten onderlinge afspraken om deze exotische namen niet meer te vernoemen bij ongeregeldheden van allerlei aard. Want dat zou volgens alweer die experten stigmatiserend (zelfs racistisch) werken voor die mensen van vreemde herkomst, de allochtonen zeg maar. Oef het hoge woord is eruit !

En zo kan het gebeuren dat bij rellen zoals afgelopen zomer aan de kust, de media geen daders of dadergroepen specifiëren, alhoewel de kleur onmiskenbaar op bepaalde herkomst wijst.

Het worden dan zomaar Jongeren. Al dan niet Brusselse jongeren.

Hetzelfde stel je vast bij individuele gewelddaden, zoals recent in Puurs en Mechelen. Ook dan zijn de aanvaller(s) gewoon jongeren.

De kwade genius schuift Burgemeester Van Den Heuvel (Puurs) dan maar door naar de extreem-rechtse partij VB, die willen betogen tegen alweer een zaak van zinloos geweld.

Trouwens, over betogen gesproken. Als een grote, homogene groep van buitenlanders -media kunnen dan moeilijk anders dan deze Armeniërs te noemen-, aan onze grenzen blokkades komt opwerpen, terwijl er een samenscholingsverbod is van +4 personen; dan grijpen de ordediensten NIET in. En ook van de spikslinternieuwe (CD&V) minister van Binnenlandse zaken géén woord. Maar die zal nog bezig zijn aan haar (eerste) honderd dagen van studie als minister…

Maar er zijn nog andere namen, waar wij al decennia mee vertrouwd zijn, die we niet meer mogen gebruiken. Zo is Zwarte Piet verbannen naar het rijk der diversiteit. En op vele plaatsen worden kerstmarkten ook al met een verbasterde benaming bedacht

Tot slot, ik ben eigenlijk officieel Andre…maar jullie mogen mij allemaal Dré blijven noemen hoor. Ik was altijd al zo fier als mijn naam voluit in de gazetten kwam bij één of andere syndicale actie. Fier ook op mijn blog en de benaming (wolput.com) ervan. Maar, ik heb dan ook niets te verbergen wellicht…