Je moet al een slecht mens zijn als je niet hebt meegedaan aan de sms-actie van TeamPia. Het is moeilijk om niet tot deze conclusie te komen na de geweldige mediahype die terzake ontstaan is. Welaan dan, ik ben een slecht mens want ik heb niet meegedaan. Ik geef trouwens nooit gevolg aan één of andere hype.
Voorbeeld van solidariteit ?
Is deze sms-actie nu hèt voorbeeld van solidariteit ? Wat mij betreft niet. Is het een uitgekiende actie ? Dat zeker wel. Meedoen kost niet veel, één sms-je kost je welgeteld -2-euro. Dat is amper iets meer dan een halve tas koffie op een willekeurig terras. Of zelfs minder, dan het geld dat we aan de – ondergewaardeerde- WC-Madame geven, als we enkele plasbeurten benutten, die enkele uren dat we in café Trappisten vertoeven
Het is ook een hele makkelijke actie. Je hoeft er zelfs je luie kont niet voor op te heffen want de meesten van ons hebben hun smartphone bjna altijd binnen handbereik. Even het nummer -4666- intoetsen en slechts de drie letters ‘Pia’. En die twee euro zal wel worden verrekend via de factuur.
Je hoeft er je PC en/of tablet zelfs niet voor te openen om de gebruikelijke overschrijving te doen voor één of ander goed doel. Of voor een (inter)nationale inzamelingsactie naar aanleiding van één of andere zware natuurramp zoals bvb een aardbeving.
Het was vooral ook, dank zij de inzet van het TeamPia een grootscheepse media-actie. Elke krant, radio- en/of TV-pogramma besteedde aandacht aan deze actie en aan Pia. Maggie De Block werd -bijna- aan de schandpaal genageld in een welles-nietes spelletje. Tussen de pharmareuzen en de on-macht van de politiek inzake prijszetting van medicatie.
Dus Ja, ik vind het niet correct en sterk overdreven te stellen dat deze actie een ware golf van solidariteit over Vlaanderen heeft doen rollen.
Solidariteit kent bij ons -minstens- twee vormen. De verplichte vorm die we kennen via de sociale zekerheid en de belastingen. De andere vorm is een -vrijwillige- financiële solidariteit en zeker ook het vrijwilligerswerk .
Maar tegenover dergelijke solidariteit moet best ook een (al dan niet langdurig) engagement staan. Beide vormen komen steeds meer onder druk te staan. En niet enkel bij ons. Recent nog trok de Nederlandse Volkskrant aan de alarmbel.
Zo engageer ik mezelf al vele jaren via een jaarlijkse donatie voor Wereldsolidariteit en sinds een 3-tal jaren met een maandelijkse donatie aan het Rode Kruis. Verder geef ik regelmatig handje-contantje wat geld aan iemand die dat dringend nodig heeft maar evenzeer via mijn vrijwilligerswerk waarvoor ik de aangekochte soep-ingrediënten zeker niet altijd wil verrekenen.
Dè vraag of vragen die zich stellen the day after van deze Pia-actie zijn veelvuldig. Zo onder andere Wat met de nog tientallen andere Pia’s die een onbetaalbaar geneesmiddel en/of behandeling (zullen) vergen ? Zullen de media telkens met evenveel aandacht andere probleemsituaties onder de aandacht brengen ? En zullen de providers telkens opnieuw deze acties voor het goede doel even sympathiek -lees gratis- bejegenen
Hoe dan ook, het hele TeamPia krijgt van mij een dikke duim voor hun aanpak en inzet. Het is nu maar te hopen dat het medische aspect géén domper zal zetten op deze vreugde om Pia. (lees hiertoe het artikel van De Standaard) En daarnaast is er ook nog de bekommernis of de positie van Maggie De Block nu niet is verzwakt ten overstaan van het bedrijf Novartis, nu blijkt dat de gevraagde prijs, dankzij deze sms-actie- toch zal worden betaald ?!
Dré Wolput 