Je leest of hoort wel eens verhalen van mensen die hier wonen of werken maar geen gebenedijd woord Nederlands spreken of verstaan. Dan denk ik : het zal wel niet zo’n vaart lopen, tot je er zelf mee geconfronteerd word.
Op 30 augustus ll, treinen we naar Antwerpen om er een zaak te gaan regelen. Omwille van al die werken in Antwerpen, moeilijk bereikbare straten enz. … nemen we de trein. Goed op tijd, zodat we nog een koffie en een hapje kunnen nuttigen in het mooie en imposante ‘le café Royal’ in het centraal station.
Om tot onze bestemming te komen -op de Stijfselrui-, nemen we een taxi in de Pelikaanstraat. We stappen in de eerste vrije taxi en vragen aan de vreemde chauffeur ‘of hij ons naar de Stijfselrui wil brengen aub’.
Maar dan blijkt al snel dat dat brave man ons niet verstaat. Tot 5 keer toe herhaal ik het adres waarbij hij telkens reageert door een gebaar van ik begrijp/weet het niet. Uiteindelijk duwt hij mij een klaviertje (van een GPS) in mijn hand. Ik breng de naam van de straat in en geef hem het klavier terug. Door een verkeerde manipulatie van de driver, verdwijnt die straatnaam echter en opnieuw begint het verhaaltje van voor af aan. Er was geen sprake van zelfs maar een gebrekkige basiskennis Nederlands…
De meesten zouden ondertussen die taxi al lang terug zijn uitgestapt, maar wij blijven volharden. Toevallig had ik thuis even op googlemap gekeken. Daardoor wist ik dat deze straat niet heel ver van het MAS verwijderd lag.
Ik zeg aan de taxidriver dat de Stijfselrui parallel loopt met de Paardenmarkt. Maar ook dat was te moeilijk voor de man om te begrijpen. Ten einde raad zeg ik hem dan ‘het is ook in de buurt van het MAS’. Dat laatste, MAS deed dan wel een lichtje branden en eindelijk ging zijn taxi op weg.
Na wat files te hebben getrotseerd merk ik vanop de achterbank dat hij de Stijfselrui…stijf voorbij rijdt. Geen nood denk ik, want we mochten langs die kant toch die straat niet in. Dus ga ik ervan uit dat hij wat verder zal rijden om dan rechtsaf te gaan en via de andere kant de straat te kunnen inrijden.
Maar nee hoor…de man gaat linksaf en vervolgt zijn weg naar…het MAS. Onmiddellijk maak ik hem attent dat we niet aan het MAS moeten zijn, maar dat hij zonet de Stijfselrui is voorbij gereden… Maar, zegt de man in erg gebroken Nederlands…u MAS gezegd.
Na een korte discussie maakt hij rechtsomkeer. Ik ben het dan uiteindelijk zelf die hem moet zeggen waar die Stijfselrui dan wel is en waar hij ons mag afzetten.
Ondertussen had hij al de meter laten stoppen want hij had blijkbaar wel begrepen dat hij nutteloze kilometers aan het rond rijden was met ons…
Conclusie : Als we nog eens een taxi nemen in Antwerpen, zal ik eerst vragen aan de chauffeur of hij/zij Nederlands spreekt en verstaat. Want integratie in de samenleving en arbeidsmarkt, zonder voldoende kennis van de taal, loopt gegarandeerd fataal !
is voor mij meer de schuld van de taximaatschappij – vervelend voor jou – even vervelend (maar ja hij krijgt er wel geld voor) voor de chauffeur – hopelijk leert hij vlug bij
LikeLike
idd Fonne. Dat de brave man die een job gevonden heeft het Nederlands niet vaardig is, eigen aan de job, is mee de verantwoordelijkheid van de werkgever.
( én: lonen werden toch gematigd, index heeft een sprong gemaakt, werkgeversbijdragen verlaagd…) Anderzijds zijn er ook (hogere)beroepsgroepen die blijven volharden in Frans , Engels of hun eigen vakjargon…
LikeLike
Volgens mij is er -minstens- sprake van een gedeelde verantwoordelijkheid mijne heren !
LikeLike