Met mijn blogs oogst ik al jaren heel wat bijval. Veel mensen spreken zich daar ook openlijk over uit en feliciteren me vaak met de rake analyses die ik maak. Maar er zijn ook wel eens enkelingen die kritiek hebben. Kritiek dan vooral, op mijn ferme standpunten rond bijvoorbeeld migratie en integratie. Soms verwijzen ze daarbij zelfs naar mijn beroepsverleden.
Waarmee ze wellicht willen zeggen dat ik als bruggepensioneerd personeelslid van het ACV dergelijke standpunten eigenlijk niet mag verkondigen ?! Tja dan zijn ze echt wel aan een verkeerd adres.

Niets is wat het lijkt

Nooit heb ik blindelings achter welke vlag dan ook aangelopen. Wat ik binnen mijn ACV-loopbaan heb gedaan, deed ik graag en deed ik ook goed !! Al zeg ik het zelf. Nog steeds spreken mensen mij aan, om me eraan te herinneren, dat ik voor hen een of ander moeilijk dossier heb opgelost. Of dat ze zoveel goede informatie hebben gekregen over rechten-plichten en kansen als 50+ die werkloos was geworden. Of dat ik hun dossier als langdurig werkloze, was gaan bepleiten in Brussel bij die nationale administratieve commissie. Soms wel 30 zaken op één zitting…

Ook wat ik deed in het kader van vertegenwoordigend werk is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Zo binnen VDAB en het sociaal-economisch streekoverleg
Ik heb ook maar liefst 25 jaar -als lekenrechter– mee mogen werken aan degelijke -sociale- rechtspraak. In de functie van Rechter in sociale zaken bij de arbeidsrechtbank in Turnhout -15 jaar- en daarna 10 jaar als Raadsheer in sociale zaken bij het arbeidshof te Antwerpen.

Maar vooral was ik iemand die erg kritisch was voor en binnen mijn eigen organisatie, zeker wat de besluitvorming betreft. Maar tegelijk -als beroepskracht- ook loyaal genoeg om, éénmaal een besluit was genomen dat ook mee te verdedigen.

Ik was nog maar enkele dagen uit dienst toen Arcopar, in navolging van de val van Dexia, in faling ging. De blog die ik daarover schreef (toen nog op De Wereld Morgen) werd erg veel gelezen en gedeeld. Het werd mij niet in dank afgenomen. Ik werd zelfs, telefonisch naar het kantoor van de ACV-verbondsecretaris gevorderd, om tegen mijn vijs te krijgen. Dat liep wel even anders af. Op de vraag of er ook maar één verkeerd/foutief woord in mijn blog stond moest ontkennend worden geantwoord. Daarmee was het gesprek dan ook afgelopen. Vanaf dan was ik wel een nestbevuiler.
http://www.dewereldmorgen.be/blogs/dre-wolput/2011/10/12/acw-en-arco-pijnlijk-bedrog

Toen deze week bekend werd dat de metaalvakbond van het ACV, ook al een postbusadres heeft in Luxemburg was ik bedroefd. Temeer omdat ikzelf meermaals aanvoerder ben geweest binnen ACV inzake acties voor rechtvaardige fiscaliteit.
https://www.tijd.be/dossier/postbusluxemburg/Vakbond-investeert-via-Luxemburg-en-Mauritius/9996386

De vakbonden klagen dezer dagen ook de contractbreuk aan inzake pensioen-berekeningen en gelijkstellingen. Contractbreuk is nooit een leuk item. Ik maakte het zelf ook mee, toen mijn werkgever -ACV- een afspraak met belangrijke financiële gevolgen inzake de groepsverzekering, eenzijdig verbrak.

Uiteraard weegt dergelijke individuele contractbreuk niet op tegen beslissingen van een overheid waarbij vele duizenden mensen en hun inkomen zijn betrokken. Maar het blijft wel een contractbreuk natuurlijk !!