Volgens Gazet Van Antwerpen vinden langdurig werklozen weer een job. Dank zij de economische heropleving telt de provincie Antwerpen 9% minder werklozen die twee tot drie jaar werkloos zijn. Volgt Turnhout deze positieve trend ?
Als we de cijfers overschouwen (Arvastat) tellen we in Turnhout 24 werklozen minder die langer dan twee jaar werkloos zijn. (2017=857 2018=833) Dat is een afname van 2,8%, waar de globale werkloosheid afnam met 6%. Een positieve trend, maar opletten dat we één en ander niet overroepen.
Immers is er een stijging van -23- werklozen in de categorie +5 jaar werkloos ! Van 333 naar 356 werklozen ! Ruim 15% dus ten aanzien van het totaal aantal werklozen in 2018. Opmerkelijk : 37 Turnhoutse werklozen van -40 jaar zijn al 4 tot 5 jaar werkloos en 50, -40 jarigen zijn al + 5 jaar werkloos. Anderzijds tellen we 204 werklozen van +55 jaar die langer dan 5 jaar werkloos zijn.
Het is zonder twijfel zo dat, hoe langer iemand werkloos is, hoe moeilijker hij of zij nog zal worden opgepikt door de arbeidsmarkt. Maar ook deze langdurig werklozen zijn destijds begonnen als nieuwe en kortdurende werkloze. Er is dan ook veel te weinig geïnvesteerd in opleiding en/of begeleiding van deze werklozen !!
GVA laat ook arbeidsspecialist Jan Denys -van Randstad- aan het woord. Blijkbaar de enige specialist die de media in hun databestand hebben… Hij kan ongehinderd zijn waarheid ventileren met slogans zoals : wie nu geen job vindt zal er nooit één vinden. Als journalist zou ik hem gevraagd hebben hoeveel mensen die +4 jaar werkloos zijn, de interimsector in een duurzame job (van meer dan enkele dagen of weken) kon plaatsen.
Maar, de aap komt pas echt uit de mouw als deze specialist ook nog eens ongehinderd zijn oplossing mag ventileren : letterlijk zegt hij “Na vijf jaar werkloosheid wordt het voor de meeste mensen heel lastig om nog een job te vinden. Ze zijn te lang uit het normale werkritme”, legt Denys uit. “Sommige van die werklozen zouden beter geen werkloosheidsuitkering meer krijgen. Als ze niet genoeg financiële middelen hebben, kunnen ze altijd een leefloon aanvragen.”
En weerom had de journalist geen wederwoord noch verdere vragen…Daarom herhaal ik even : elke langdurig werkloze is ooit begonnen als nieuwe en kortdurende werkloze !
Dat hij of zij al die tijd geen kansen kreeg ? Of geen kansen zocht en opnam ? Dat is dan minstens een gedeelde verantwoordelijkheid van de werkloze, maar zeker ook van VDAB, interimsector èn werkgevers
Naschrift 18/1/19
Persoonlijk geloof ik veel meer in een andere, betere en doelmatiger
aanpak van werklozen. Dit zowel inzake bemiddeling als inzake opleiding. Het is echt ‘niet normaal’ dat in een stad als Turnhout, 87 mensen, jonger dan 40 jaar, al langer dan 4 of 5 jaar werkloos zijn (37 +4j en 50 +5jaar) Er zullen hier zeker ook een aantal dossiers bij zijn omwille van ‘medische redenen’. Maar ik neem een voorbeeld aan de inspanningen die VDAB en werkgevers willen doen om informatici te gaan ronselen in Marokko.Men voorziet een vrij uitgebreid ‘flankerend beleid’ gaande van het mee zoeken naar huisvesting, over Nederlandse taallessen tot kennismakingslessen met de Vlaamse en Belgische cultuur. Volgmigratie in het kader van gezinshereniging kan ook. Ik ben rotsvast overtuigd dat met een gelijkwaardige omkadering en inspanning, heel wat minder mensen in de categorie van langdurig tot zeer langdurig werklozen zouden terechtgekomen zijn !!
Dré Wolput 