Het doet elke mens wel iets, als je moet vaststellen dat een 2-jarige peuter omkomt bij een politieactie tegen mensensmokkelaars. Ik leef heel erg mee met de ouders en familie van dit kleine meisje, Mawda.

Maar ik leef ook mee met de betrokken politieagenten. En ook met de politici die nu zomaar gratuite beschuldigd worden van moordenaars te zijn.

Ik vind deze (extreem) linkse politieke recuperatie zelf ook walgelijk en verwerpelijk.

Een moordenaar is wie opzettelijk iemand gedood heeft en een moord is het opzettelijk en volgens plan (met voorbedachten rade) iemand van het leven beroven. Laat ons wel wezen : noch in hoofde van de politiemensen, noch in hoofde van welke politicus dan ook is er dus sprake van moord of moordenaars !

De betogers richten hun pijlen dan ook -maar dat doen ze heel bewust- op de verkeerde mensen. Niemand anders dan de mensensmokkelaar(s) is oorzaak, aanleiding EN verantwoordelijk voor dit menselijk drama !

En de pleitbezorgers van de mensenrechten vergeten in deze zaak -gemakshalve- dat politieagenten (net zoals politici) OOK mensen zijn met rechten, die ook nu weer heel wat risico’s hebben gelopen bij de uitoefening van hun job.

Wat ik wel betreur is dat er zo snel en met stellige zekerheid werd verkondigd, dat Mawda niet zou gestorven zijn door een politiekogel. Nog voor er enige autopsie had plaats gevonden. Het ware beter geweest dat men onmiddellijk en ter plaatse een reconstructie had gehouden van de feiten.

Hoe punctueel en correct het onderzoek van deze gebeurtenissen ook zal verlopen en ongeacht de uitslag ervan : als gevolg van deze ongepaste voortvarendheid, is de nodige objectiviteit èn sereniteit, bij voorbaat quasi uitgesloten.

En dat is voor alle betrokkenen, maar ook voor het drama en de problematiek op zich, een slechte zaak ! Het lijkt mij alvast erg belangrijk en noodzakelijk dat ook dit aspect van communicatie grondig zou worden belicht en onderzocht.

Dré Wolput