Waar ik ruim een half jaar geleden al voor waarschuwde in mijn blogs, komt nu steeds meer aan de oppervlakte. De afgelopen decennia kwamen heel  wat werklozen in een dropbox van VDAB, maar eigenlijk vooral in een vergeetput terecht…Ook in onze stad Turnhout en bij uitbreiding de hele Kempen, betreft het enkele honderden werklozen

En nu ondertussen al veel schorsingbrieven werden verstuurd aan zeer langdurig werklozen (+20 jaar) komen de problemen, die mede door de vakbonden werden veroorzaakt uit die vergeetput bovendrijven. Zo publiceerde GVA enkele dagen geleden de schrijnende getuigenis van Didier. Deze 57 jarige, werkte in de horeca, deed allerlei interimjobs en was een tijdje stadswachter in de badplaats waar hij al heel zijn leven woont. Op zijn 35ste moest Didier het werkleven opgeven. Zijn mentale gezondheid is zo wankel, dat hij voor 33 procent invalide werd verklaard. Hij kampt ook met een hernia en schouderproblemen.

Didier is één van die vele duizenden langdurig werklozen die terecht kwamen in de vergeetput van de werkloosheid. Niet ziek genoeg om op ziekenkas te kunnen blijven maar wel te ziek om in een reguliere job nog kansen te krijgen.

Het zijn deze werklozen die bij VDAB een stempel kregen van ‘niet bemiddelen’, ‘moeilijk toeleidbaar’ of ook nog ‘met lange afstand tot de arbeidsmarkt’.

Wel willen werken…maar niet kunnen

In mijn beroepsleven als bijblijfconsulent bij ACV Kempen, werd ik in Turnhout en de Kempen, veelvuldig geconfronteerd met deze werklozen die vaak wanhopig op zoek waren naar een job. Maar gezien ondermeer hun medische rugzak, overal bot vingen.

Dat zijn dan die werklozen waarvan ik altijd heb gezegd deze mensen willen wel, maar kunnen of mogen niet werken in een reguliere job.

Een 3e pijler

Ik was dan ook een grote pleitbezorger om voor deze werklozen een 3e pijler te creëren. Los van de werkloosheidsverzekering en los van de ziekte- en invaliditeitsverzekering. Maar wel een leefbaar inkomen te garanderen aan deze mensen.

Toenmalig afgevaardigd bestuurder van VDAB (Fons Leroy) zag dat als zinvol. Maar de vakbonden waren categoriek tegen. En dat om twee redenen…1) dan zouden deze mensen ‘buiten het stelsel van de sociale zekerheid vallen’…wat nu na schorsing langdurige werkloosheid toch ook het geval is, maar 2) zou zouden de vakbonden ook géén beheersvergoeding meer ontvangen omdat ze deze werklozen niet langer zouden uitbetalen.

Van de pot gerukt…

Zo schreef ik het in mijn blog van 27 maart ll   Indien uit deze groep van geschorste werklozen, burgers in aanmerking zouden komen voor leefloon, moeten ze zich -zoals alle andere leefloners- verplicht inschrijven bij…VDAB. De instelling die eerder voor hen ‘niets meer kon doen’  Tja, dat is dan al helemaal van de pot gerukt ! 

Helaas, mijn beroepsloopbaan bij ACV eindigde op 30 september 2011…en sindsdien is ook het ACV blijven geloven, dat de werkloosheid niet/nooit in de tijd zou worden beperkt.

Nu dat wel het geval is, zoals in al de ons omringende landen, gaan de vakbonden protest aantekenen bij het grondwettelijk hof.

Het zijn nochtans, zoals we in de Kempen wel eens zeggen, hun eigen luizen die bijten !

Blog van 27 maart ll  https://wolput.com/2025/03/27/een-vergeetput-voor-werklozen/

Blog van 23 maart ll  https://wolput.com/2025/03/23/werklozen-schorsen/