Dat in Turnhout het hoogste onveiligheidsgevoel heerst, zoals is gebleken uit de stadsmonitor, is al langs alle kanten bekeken en besproken.

Zelf heb ik al meermaals geschreven dat ik me nog nooit onveilig heb gevoeld in deze stad.

Eerder publiceerde ik ook al een blog waarin ik trachtte om dat onveiligheidsgevoel te vatten.  In die blog  van 13 oktober 2024 ( https://wolput.com/2024/10/13/van-waar-komt-toch/ 1.200 weergaven) deelde ik dat onveiligheidsgevoel in volgens 3 componenten. Ik citeer enkele passages uit deze blog

1. Vervreemding – zelfs een gevoel van ontheemding

Sinds 2015 wonen in Turnhout, -4.000- binken minder. Ingevolge overlijdens en stadsvlucht. In diezelfde periode kwamen er 8.000 inwoners van vreemde herkomst bij.

2. Straatintimidatie

Maar ook het feit dat je op de as Markt/Gasthuisstraat/Merodelei/Station vaak groepjes van (gekleurde) jongeren tegenkomt, luid gesticulerend, maar die géén Nederlands spreken, komt bij vele mensen blijkbaar intimiderend over.

3. Criminaliteit

De stad Turnhout is verantwoordelijk voor maar liefst 56,6%van het aantal geregistreerde misdrijven, terwijl in de rest van de politiezone slechts 38,7 feiten per 1.000 inwoners zijn gepleegd. Dat wil dus wel zeggen dat de criminaliteit in onze stad 2,3 X groter is dan in de rest v/d zone…

Unheimlichkeit

Maar, ik moet toegeven dat ik de laatste tijd toch ook steeds meer een erg unheimlich gevoel heb, een beklemmend maar vooral onbehaaglijk gevoel.

En eigenlijk heeft dat in slechts mindere mate te maken met de drie componenten die ik beschrijf.

Maar wel veel, tè veel met wat ik de laatste dagen allemaal vaststel in ons landje.

Omwille van de aanhoudende overbevolking van de gevangenissen vinden onze ministers dat ze veroordeelden maar vervroegd moeten vrijlaten.Tegelijk zegt de minister van justitie, dat onze gevangenissen recidivismefabrieken worden... Ook wat illegale misdadigers betreft -er verblijven er 4.000 in onze gevangenissen zonder wettelijk verblijfsrecht in ons land- want we kunnen ze toch niet terugsturen naar het land van herkomst…

Magistrale onbesuisdheid

Maar helemaal over de rooie is de actie van de magistraten. Zij die moeten oordelen over schuld of onschuld, maar vooral zij die de samenleving vertegenwoordigen in de rechtbanken, zij die dus een grote verantwoordelijkheid dragen voor de algemene veiligheid van de bevolking. Die  uit onvrede met het politieke pensioenbeleid, beslissen om liefst -4.000- veroordeelden die een korte straf moeten uitzitten, meteen allemaal tegelijk naar de gevangenis te sturen.

Wat voor een veiligheids beleid hebben we eigenlijk in dit land als maar liefst 4000 veroordeelden tot een gevangenisstraf, achter de hand worden gehouden om ze te gebruiken/misbruiken in dergelijke actie. Van een magistrale onbesuisdheid gesproken !

Wat voor een veiligheidsbeleid hebben we eigenlijk in dit land als men er niet in lukt om het drugsgeweld in Antwerpen -bij wijze van spreken op schietafstand van Turnhout- in  te dijken.

Wat voor een veiligheidsbeleid hebben we in dit land als om de haverklap mensen worden neergeschoten in het Brusselse gewest als was het een slechte Westernfilm met alle vijf minuten,  5 dooien voor ne frang

Gevoelens…zijn wat ze zijn !

En ja, ik weet ook wel, om het op z’n frans te zeggen, les goûts et les couleurs ne se discutent pas, wat ook opgaat voor het al dan niet hebben van een onveiligheidsgevoel… Vanzelfsprekend kunnen de elementen, de omstandigheden die dit gevoel veroorzaken verschillend zijn van persoon tot persoon.

Maar wat in de bredere samenleving aan het gebeuren is, vooral dàt geeft mij  een groeiend onveiligheidsgevoel !