Onderwijs…

…steeds meer onderhevig aan onaanvaardbaar gedrag in de klas.

Een grote groep leerkrachten, zorgcoördinatoren, directies, leerlingenbegeleiders, CLB-medewerkers en hulpverleners trok donderdag aan de alarmbel over ernstige gedragsproblemen en extreme emotionele problemen bij leerlingen. Die groep zet de klas op stelten, is agressief tegen andere leerlingen of leerkrachten en maakt lesgeven vaak onmogelijk, klonk het.  Leerkrachten en ouders moeten opnieuw streng durven te zijn.  (*1 De Tijd 16 januari 2025)

Vorig jaar tijdens de schoolvakantie, besteedde De Standaard ook al een bijdrage aan deze problematiek. Leerkrachten ervaren jaar na jaar dat het moeilijker wordt om jongeren te laten doen wat zij willen. Moeilijk gedrag is vandaag frustratie nummer één onder leerkrachten.

Het probleem is dat we kinderen thuis vaak geen duidelijke grenzen opleggen. Zo krijg je natuurlijk kinderen die niet weten hoe ze zich moeten gedragen. Een pedagoog aan de Odisee hogeschool, spreekt in dat opzicht van de teloorgang van ‘gedeeld’ pedagogisch gezag.

Als je vroeger een leerling op school strafte, dan zwaaide er thuis ook wat. Nu contacteren ouders de school om zo’n sanctionering te betwisten. We moeten niet terug naar vroeger en opnieuw autoritair omgaan met jongeren, maar wel moeten we op zoek naar nieuwe vormen van gezag in de opvoeding. (*2 De Standaard 27 augustus 2024)

Diverse oorzaken

Wat mij betreft moet er niet héél ver worden gezocht naar de mogelijke oorzaken van deze ernstige gedragsproblemen. Enerzijds heeft het zeker te maken met de groeiende diversiteit in het onderwijs.

Anderzijds botsen we nu op de grenzen van de -tè- vrije opvoeding.

Een verhaaltje over de (tè) vrije opvoeding

Ik sta in de rij aan de kassa van een grootwarenhuis. Achter mij nen bengel die met zijn winkelkar tegen mijn hielen rijd. Ik kijk even glimlachend achterom. Maar die bengel blijft dat echter meermaals herhalen. Bijgevolg vraag ik aan zijn moeder om hem terecht te wijzen, wat ze echter pertinent weigert te doen. Ik laat mijn kind gewoon doen zegt ze, want hij is vrij opgevoed. Als antwoord op die stelling neem ik een doosje pasgekochte eieren uit mijn winkelkar en sla die op het hoofd van de mama gewoon kapot. Ongelofelijk boos roept ze me toe wat doe je nu, wie denk je wel dat je bent ?! Mijn antwoord : ik ben ook vrij opgevoed mevrouw !

De Witte van Sichem

Vorige zondag keek ik nog eens naar de film De Witte van Sichem. De versie uit 1980 van Robbe De Hert. Meerdere passages in deze film confronteren de kijker over hoe men in het gezin en in de klas tekeer ging tegen en met balorige joeng.

Enkele decennia later werden ouders terecht gewezen wanneer ze het aandurfden om hun kind(eren) een corrigerende, pedagogische tik te geven. (*3)

In heel wat landen, maar (nog) niet in België is deze pedagogische tik zelfs verboden.

Sommige deskundigen willen de ouders zelfs overtuigen dat zo een ‘tik’ negatieve gevolgen heeft op zowel de korte als lange termijn… (*4 De Roze Doos)

Dat de -eenzijdige- slinger van de vrije opvoeding vandaag erg nare gevolgen heeft in het onderwijs, maar ook in de ruimere samenleving, moet echter iedereen doen nadenken -en besluiten-  of er niet opnieuw duidelijke grenzen moeten worden gesteld aan en in de opvoeding !