…zo staat het verwoord in het bestuursprogramma Turnhout, 2019-2024.

En nee, ik ben géén geboren Bink. Maar heel mijn professionele leven speelde zich af in Turnhout. Samen met mijn ondertussen overleden echtgenote, Jeke, zijn we in 1979 in deze stad komen wonen. Onze zoon is hier ook geboren en dat zelfs op de laatste dag dat het moederhuis Maria Gabriël (Korte Begijnenstraat)  officieel nog open was.

Dus ja, ik voel me wel een echte Bink, verbonden met Alle Binken en met de stad Turnhout.

De ambitie die in het bestuursakkoord werd uitgesproken  Het beleid zal erop gericht zijn om elke Turnhoutenaar zo veel mogelijk gelijke kansen te bieden en alle vormen van uitsluiting te bestrijden. En ook We nemen als lokaal bestuur een sterke regisseursrol op in het voeren van een gedragen, integraal en resultaatgericht inclusiebeleid. Belangrijke pijlers daarbinnen zijn armoedebestrijding en gelijke kansen enerzijds en de integratie en participatie van mensen met een migratieachtergrond anderzijds.

Mogen we nog Bink blijven ?

Deze ambitie werd echter een eerste keer doorbroken toen de verantwoordelijke schepen Kelly Verheyen, -in maart 2023- declameerde, via het plan samenleven, op zoek te gaan naar een nieuwe identiteit voor alle Turnhoutenaren. Een identiteit waarin iedereen zich goed en gerespecteerd bij voelt.

Tja, u mag gerust aannemen beste lezer, ik was helemaal flabbergasted dit te moeten lezen. Hoezo een nieuwe identiteit voor mij en andere Binken die zelfs al veel langer dan ikzelf in Turnhout wonen, werken, leven, ontspannen enz. …

Daar zag -of zie ik- de noodzaak echt niet van in. Dat zou bovendien ook niet accorderen met de ambitie in het bestuursakkoord, wat betreft integratie en participatie van mensen met een migratieachtergrond anderzijds.

Vorig jaar kwam er dan de actie Thuis in Turnhout. Met deze fotocollage en de zogenaamde storytelling dacht schepen Verheyen te focussen op het herkenbare onder onze inwoners.

En ook nu weer sloeg de verbijstering toe.  Want enkele jaren geleden werd de -alvast herkenbare actie en slogan- Bink en k'zen er friejet oep- gelanceerd als stedelijke actie. Ik zie nu nog -in gedachten- deze slogan hangen op de bussen van De Lijn die zo onze stad overal onder de aandacht brachten…

Maar ook -bij herhaling- was in het bestuursakkoord toch voorzien dat het moet gaan over Alle Binken ??

Misschien moeten we alle nieuwkomers maar eens een Bink- t-shirt met deze slogan bezorgen…

Nog een reden waarom ik deze blog schrijf, heeft te maken met een reactie van een groepje links-progressieve Turnhoutenaren die zich afvragen Waarom krampachtig vasthouden…? (aan de benaming kerstmarkt nvdr) tradities evolueren. 

Mijn antwoord was

alweer iemand met de verkeerde vraag...het is geen kwestie van krampachtig vasthouden, maar vooral een kwestie van respect voor hoe de Binken dit beleven èn respect voor tradities, die trouwens NIET evolueren, want dan zijn het géén tradities meer. Want een traditie is bovendien een gebruik of gewoonte die van de ene generatie op de andere wordt doorgegeven. De functie hiervan is het in stand houden van de maatschappelijke stabiliteit. Overal ter wereld, maar ook elders in België, noemt met dergelijke activiteiten een 'kerstmarkt' in hun eigen taal...maar nee, in Turnhout willen vooral de 'progressieven' hiermee komaf maken.  https://wolput.com/2024/11/12/openhartig-gezegd/

Nu Turnhout de volgende jaren zal geleid worden door een links-progressieve-socialistische burgemeester, zal het opletten zijn dat, na de benaming kerstmarkt, ook de benaming Binken, zou verdwijnen uit onze stad. Dat zou trouwens ten koste gaan van de maatschappelijke stabiliteit.

Want het zijn niet de Binken die op zoek moeten naar een nieuwe identiteit !