…ben je enkel als je HIER geboren bent. Dat is wat ik enkele maanden geleden als reactie kreeg op een facebookbericht.
Op dat ogenblik dacht ik daar niet langer bij na. Voor mij was het toen niet meer dan een domme opmerking.
Maar de afgelopen tijd ben ik me toch wat meer zorgen beginnen maken over deze bedenking.
Dat heeft vooral te maken met verkiezingsslogans zoals Vlaanderen weer van ons of we draaien de migratiekraan dicht. Om nog maar te zwijgen van de term omvolking…
Dat deze slogans te maken hebben met de nakende verkiezingen van 9 juni weet ik wel. Maar eens deze verkiezingen voorbij is de kans groot dat die slogans terug komen onder een andere vorm zoals Turnhout opnieuw van ons en alle migranten buiten.
En ja, zal ik dan als niet geboren Bink, wellicht niet meer welkom zijn in Turnhout. De stad waar ik graag en als sinds 1979 woon. En wat dan, voor die vele honderden migrantenkinderen die WEL in Turnhout zijn geboren…vraag ik me dan af
Enkele nachten geleden heb ik zowaar een erg nare droom gehad. Die kwam erop neer dat er plannen werden gesmeed om al die migranten en niet Turnhoutenaren te deporteren naar strafkampen.
In die droom was ik ook op weg naar het stemburo waar ik vast van plan was een stem uit te brengen voor een verdraagzaam, levendig en leefbaar, maar ook een zorgzaam Vlaanderen.
Onderweg naar het stemhokje passeerde ik vele mensen die samen met mij ook die weg aflegden of al op de terugweg waren.
En helaas, er waren sommigen die mij erg nors aankeken. Maar er waren vooral heel veel mensen die me hebben aangesproken. Met steeds zowaar dezelfde boodschap : wij hebben -of zo zullen we stemmen- ervoor gezorgd dat jij zeker in Turnhout mag blijven wonen. Samen met alle anderen die hier wonen of komen wonen. Iedereen die dat wenst mag zich zeker een Bink noemen…
Een nare droom met toch nog een happy end. Of het enkel maar een droom was…zal moeten blijken na 9 juni. Die sleutel hebben alle stemgerechtigden zelf op zak.
Dré Wolput 
Men denkt er allicht weinig of niet aan dat al die kinderen er nooit zélf voor gekozen hebben om hier naartoe gebracht te worden. Gisteren had ik een fijn gesprek met een aantal jongens met een donkere kleur. Je kon zo zien dat ze het fijn vonden om (eindelijk) eens normaal aangesproken te worden over wat ze deden in plaats van lelijk bekeken te worden omdat ze gewoon deden wat jongeren nu eenmaal doen, namelijk spelen en mekaar plagen en wat wij “stechelen” noemen. Ik heb natuurlijk gemakkelijk spreken omdat ik al meer dan 30 jaar tussen de donkere mensen leef. Maar ik zou zo graag mijn schouders zetten onder eender welk project wat de communicatie zou bevorderen tussen iedereen.
Het moet natuurlijk van twee kanten komen, maar ik ben overtuigd dat veel donkere mensen hier zéker voor open staan! Als “statement” ben ik terug dagelijks mijn felgekleurde hemden uit Nigeria beginnen dragen. En dit heeft al twee keer voor een start van een gesprek gezorgd. 🙂
LikeLike