Het federale asielbeleid van staatssecretaris De Moor ligt al lang en bestendig onder vuur. Zo bleek vandaag nog maar eens. Zo besliste de Brusselse Arbeidsrechtbank, dat de  tachtig asielzoekers die sinds 23 april een gebouw bezetten -krakers dus- in de Wetstraat, ook recht hebben op bed, bad en brood opvang.

Meer specifiek: "te zorgen voor (...) de dagelijkse en effectieve terbeschikkingstelling van douches in de nabijheid van het gebouw (...), het voorzien van kledij, dekens, lakens, matrassen, de dagelijkse verstrekking van drie maaltijden per dag, dringende medische bijstand en dringende medische verzorging voor de hierboven genoemde verzoekers van internationale bescherming die tekenen van schurft vertonen, fysiek en/of psychisch lijden"

Dit vonnis, met dwangsom komt bovenop al enkele duizenden veroordelingen waarbij België -wij dus als belastingbetaler- werd veroordeeld tot dwangsommen.

De duvel en zijn staart

Steevast blijkt dat al deze gerechtelijke acties worden ondersteund door zogenaamde NGO’s, waarbij ook Vluchtelingenwerk Vlaanderen. In het jaarverslag (2021) van deze NGO staat te lezen dat ze 123.763 euro subsidies ontvangen van Europa en 431.364 euro van de Vlaamse overheid. Belastinggeld dus wat ze gebruiken om… de belastingbetaler de duvel aan te doen.

Een beter woord dan subsidiemasochisme kan ik hiervoor niet bedenken.

Makkelijkste deel

Nochtans is wat de federale overheid doet, bij wijze van spreken, het makkelijkste deel van de asielkwestie. Asielaanvragen registreren, behandelen en aanvragers onderbrengen in een bed-bad-brood formule. Is er geen personeel genoeg om de administratie vlot te laten verlopen, dan werft men toch gewoon mensen aan. En is er geen geld genoegd om de BBB-opvang te bekostigen, dan past men toch gewoon de begroting aan.

Integratie is een lokale bekommernis

Het échte werk, namelijk de erkende asielzoekers huisvesten en integreren in de samenleving komt ten laste van lokale besturen. Want elke erkende vluchteling is vrij om zich te vestigen waar hij of zij dat wenst. En de gemeente/stad moet ze ook inschrijven !! Het begrip spreidingsplan is na al die jaren nog steeds dode letter. Daar bovenop komen ook nog de talrijke gezinsherenigers.

Cijfers Turnhout

Sinds de grote vluchtelingencrisis in 2015, hebben 2.863 Turnhoutenaren, de stad verlaten. In de plaats kwamen er sindsdien 4.000 inwoners van buiten Europa naar onze stad. 1.247 inwoners uit een buurland kwamen ook in onze stad terecht (en voor mijn lezers die zullen zeggen…allemaal Hollanders. Weet dan dat elkeen met een Nederlands paspoort, ongeacht zijn herkomst, ook als Nederlander zal worden geregistreerd)

Verder kwamen nog 1.908 andere EU’ers (voornamelijk Roemenen en Polen) sinds 2015 in Turnhout terecht.

De totale bevolking in Turnhout is sinds 2022 toegenomen met 551 inwoners. Maar het aantal inwoners van niet-Belgische herkomst nam wel toe met 1.076 wat staat voor een aangroei van 2,3% van de gehele bevolking. 751 van hen zijn van niet-Europese herkomst. Het verschil tussen deze aangroei en de netto bevolkingstoename is de stadsvlucht van 525 inwoners op één jaar tijd

Wel of niet werkend

Juni 2015 waren er in Turnhout 2.677 werklozen. 1.567 Belgen en 1.110 niet-Belgen. (41,4%) Juni 2023 tellen we 2.242 werklozen, 867 Belgische en 1.375 niet-Belgische (61,3%). Om allerlei redenen, zoals een erg lage scholingsgraad krijgen we de niet-Europese werklozen maar niet aan de slag.

De welvaartsindex daalde van 99/100 naar 93/100. Die van onze buren in Vosselaar ligt met 116/100 maar liefst23% hoger.

Bij herhaling

Al zo vaak heb ik -met cijfers onderbouwd-  aangetoond dat deze ‘massamigratie’ -7.180 nieuwkomers sinds 2015, waarvan dus 4.000 niet-Europeanen een collectieve verarming van onze stad tot gevolg heeft. Bovendien werden in de vorige legislatuur meermaals bijkomende sociaal werkers aangetrokken door het OCMW om al die aanvragen van leefloon, zoeken naar huisvesting, begeleiding in tewerkstelling art. 60 van het OCMW…enz te kunnen waarmaken.

En, in tegenstelling tot de federale overheid kan de stad niet zomaar meer geld uit de begroting halen. Want dar geld is er niet, zo eenvoudig is het. Tenzij men personenbelasting en onroerende voorheffing optrekt…en wie er dan de pineut is…weten jullie ook wel.

Maar ondertussen moet deze stad wel werk maken van allerlei plannen. Een plan armoede, waarin de problematiek van kinderarmoede erg is toegenomen, een plan samenleven in diversiteit, plannen (dure), om deze nieuwkomers op te leiden om meer kansen te hebben op werk, waarvan de resultaten nauwelijks zichtbaar zijn.

Welvaart NIET willen delen

En op solidariteit van buurgemeenten moeten we duidelijk niet rekenen.

Dat zal trouwens de grote uitdaging worden voor een nieuwe Vlaamse regering die na 9 Juni 2024 zal moeten worden gevormd. Nu reeds is duidelijk dat het platteland alles uit de kast zal halen om de zogenaamde verstedelijking tegen te gaan.

En nee, dan gaat het echt niet om de zogenaamde parkeerplaats voor de deur, zoals burgemeester Bart Dochy van Ledegem ons wil wijsmaken, of over het weren van nieuwe appartementen, om verdichting tegen te gaan, zoals burgemeester Gilles Bultinck van Vosselaar ons wil doen geloven.

Nee hoor het gaat in essentie maar om één (1) item en dat is nieuwkomers in onze samenleving zoveel mogelijk te weren want welvaart willen ze niet delen.

Geen enkele van de traditionele partijen zal voor 9 juni volgend jaar het woord fusie nog willen/durven uitspreken. Wat ze er na 9 juni dan wel zullen doen…dat is dè grote vraag natuurlijk.

Misschien bent u van mening dat dit alles nogal sober of pessimistisch klinkt…maar neem van mij aan dat het vooral realistisch is.